วันศุกร์ที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2552

ไปเรื่อย

ชิวปลิวเย็นเร้นร่ายพรายสายลม
ฉุดอารมณ์กลมกล่อมล้อมแสงสี
อยู่เมืองกรุงเริงเล่นคงสุขดี
แต่ทางนี้ร้อนมากอยากจะตาย

อยากให้เป็นดังเช่นที่ว่าไว้
เพื่อจะได้สุขเย็นรื่นสบาย
แต่คงเป็นเพียงฝันที่สูญหาย
เพราะข้างกายไม่มีคนเล่นด้วยกัน

เอาเป็นว่าให้เธอสุขเพราะสีแดง
ถือพระแสงปิดถนนกันอยู่นั่น
อยากให้เธอลองไปเล่นกับพวกนั้น
คงสุขสันต์อีกแบบไปลองดู

แล้วยังไงก็ขอให้บอกต่อ
คือคำขอของคนที่อดสู
ต้องอยู่เดียวเดี่ยวโดดเหงาหน้าดู
บอกให้รู้อยากให้เธอเป็นห่วงกัน

ไม่มีความคิดเห็น: