หนึ่งคำ

หนึ่งสิ้นเพียงคำพูดขายขัน
หนึ่งพลันผันเพียงอารมณ์ร้อนรุ่ม
หนึ่งคู่จบสิ้นหากไม่ควบคุม
อารมณ์กลุ้มรุมสุมไฟแห่งโกรธา

ขอ

ขอพระพรหนุนหมอนเมื่อยามหลับ
ขอพระพรเป็นคู่ขับยามไปไหน
ขอพระพรร่มไม้ลำเนาไพร
ขอพระพรอยู่ในใจตลอดกาล

ชรา

ปลิดปลงลงชราตามวัย
แม้นฤทัยจะไม่อยากเฒ่า
ความปวดมาเยือนแข้งขาเข่า
สุดแล้วแต่เรารักษาดูแล

ค้ำฟ้า

คนใช่อยู่ค้ำฟ้าเนิ่นนานหนา
เพียงเกิดมาแล้วจรเพียงมหันต์
จะโรคาหรืออุบัติเหตุชั่วพลัน
ณ ที่นั่นคือสุดปลายสายเดินทาง

วูบ

สลัดลงคงอยู่เพียงชั่วคราว
เพียงคำข่าวผ่านหูวูบเดียวหรือ
ชีวิตคนหลากล้นค้นตอบคือ
เพียงสร้างชื่อหรือฝังไว้เพียงเศษดิน

กรีด

ในท่วงท่าทุกนาทีมีความหมาย
เพียงกรีดกรายรายรักสลักฝัง
กระแทกใจให้หลงเพ้อละเมอดัง
คือพลังแห่งลุ่มหลงรักเอย

บรรจง

บรรจงแต่งเป็นคำพรวันเกิด
บรรเจิดเถิดผู้เกิดในวันนี้
บรรเลงความหวังใดสมฤดี
บรรเทิงมีไม่ขาดจะแบ่งเอย

ใกล้ก็พอ

พอเพียงแค่พอใจได้ห่วงใยใกล้ใกล้เธอ
เพียงพอจะละเมอและฝันเพ้ออยู่เดียวดาย
แม้ว่าเพียงวาดหวังฝั่งความฝัดูพรางพราย
แต่ว่าน่าใจหายถ้าต้องคลายหลงไหลเอย

ท่อง

ท่องโลกหล้าท้าทายสายความคิด
เพียรพิชิตสิ่งใหม่ต้องประสงค์
อาจซ้ำบ้างแต่สร้างโดยบรรจง
หวังก็คงจักอยู่คู่ใจเรา

เตือนน้อง

เพราะความรักไม่ใช่ได้โดยง่าย
ที่ง่ายดายแน่แท้คือรักหรือ
จงฟูมฟักอย่ารักไม่หาลือ
อย่าได้ถือชั่วแล้นอาจผิดทาง

ใช้เวลาเรียนรู้สักนินึง
แล้วค่อยจึงวาดหวังปรับแก้ถาง
รอพร้อมเปลี่ยนปรับปรุงมุ่งเสริมสร้าง
หนทางกว้างรออยู่อดใจรอ

วันนี้พอแค่เรียนกันและกัน
ความผูกพันธ์คิดกันถึงเรือนหอ
โปรดเถิดหนาคุณค่าคือการรอ
แล้วรักพอจะมีแน่เพียรอดทน

ขอเป็น

ขอเป็นหนึ่งในคนเป็นหมื่นล้าน
ที่ได้ผ่านแวะเวียนแค่เพียงเห็น
แม้นหากใช่ชายนั้นที่ได้เป็น
คนที่เซ็นสมรสได้คู่ครอง

ส่งลา

สุดท้ายเหลือการงานพากเพียรทำ
ที่ยังจำฝังบนพื้นภพโลก
สายสัมพันธ์ที่ผันดังลมโบก
นี่คือโลกอนิจจังหนอเพื่อนเอย



ชีวิตสุดสายทางที่ยาวไกล
มาเพื่อไปถิ่นใดใครใคร่รู้
เหลือแต่คนเดินดินที่ยังอยู่
เพื่อจะสู้วันพรุ่งนี้อีกครา
วันนี้เพื่อนเตือนเราว่าชีวิต
ไม่แน่นอนกี่วันที่หรรษา
ใช่นิรันดร์วันหนึ่งถึงต้องลา
หมั่นสร้างค่าเวลาหยาดนาที

อารมณ์

อารมณ์ ทำลายคุณค่าของเหตุผลเสมอ
อารมณ์ สร้างงานที่มีคุณค่าเช่นกัน
ใช้อารมณ์อย่างถูกที่ ถูกทาง ถูกวิธี

พบ ผูก จาก

ผมเพิ่งพบว่า
การพบเจอ ความผูกพัน การลาจาก
เป็นเรื่องเดียวกันจนน่าแปลกใจ
แอบคิดว่า รู้งี้เราไม่พบเจอ ผูกพัน เลยดีไหม
เพื่อที่จะไม่ต้องเศร้ากับการลาจากที่จะมาเคาะประตู
แต่ ใน ที่ สุด
ผมเลือกที่จะพบเจอ ผูกพัน
และรับมันกับการลาจากที่จะมาถึง
เพราะการพบเจอ ความผูกพัน เราเลือกที่จะเก็บมันมาเป็นความสุข
และให้การจากลาเป็นเพียงความจำที่ไม่อาจพราก

ความสุขที่เราไขว่คว้าไว้ก่อนที่มันจะมาถึง

เพราะ เรา เลือก ได้

เอื้อนห่างรัก

เอื้อนเอยเลยหัวใจใคร่รัก
สุขสมหรือประจักษ์รู้ได้
เหม่อมองลองคิดถึงสุดไกล
เหตุใดใยรักห่างเรานั้นเสียจริง





ให้รักเรียงเพียงฝันอันรางเรือน
ให้รักเอื้อนทักทายหน่อยได้ไหม
ให้รักเป็นเรื่องจริงใช่เผลอไป
ให้รักได้สมหวังที่รอคอย

รอคอย

การรอคอยคือเริ่มรู้อดทน
เพื่อรอคนเตรียมพร้อมยอมทนได้
เชื่อเวลามีค่าที่ผ่านไป
วางลงได้แม้นเสียไปเพื่อรักเธอ

จรดลายน้ำ

เพียงวันเดียวเลี้ยวลดจรดลายน้ำ
ปรอยฝนพรำครามทะเลระลอกไหว
ปรดเปลื้องลมชมท่องล่องลอยไป
สู่คนไกลท่วงใจคิดถึงกัน

อ้วน

โอ้แม่เจ้าสุดเปรมอิ่มหนักหนา
แต่จำว่าลดน้ำหนักไม่ใช่เหรอ
กินอย่างนี้คงได้ลดกันแหละเธอ
เดี๋ยวพอเผลอเลขร้อยจะมาเยือน




โอ้หลั่นล้าอิ่มกุ้งตัวไย้ใหญ่
และที่ไลค์ปลาสามรสสดเหลือที่
อีกชมไฟคนเล่นเคล้าดนตรี
ก่อนพรุ่งนี้จะจากจรห่างอีกนาน

ใจคน

ใต้ฟากฟ้าผืนดินโลกใบเดียว
ใยลดเลี้ยวไม่สู้ใจคนหนอ
เกินจะเข้าใจกันไม่เคยพอ
หรือต้องรอสิ้นสุดถึงเข้าใจ

ฝนตก

ฝนเอยฝนเหน็บหนาวฤดูนี้
ร่ำฤดีหม่นหมองดั่งฟ้าฝน
งันเงียบเหงาวิเวกเกินหลีกพ้น
ฝนเอยฝนใยย่ำใจคนเหงาเอย

หมดคือเธอ

ต้นเหตุของความรักนั้นคือเธอ
ปลายเหตุก็เป็นเธออีกใช่ไหม
เริ่มจนจบก็เป็นเธอไม่มีใคร
สี่ห้องใจสุดท้ายเต็มด้วยเธอ

สะท้อนใคร

ลำธารทาสะท้อนนภากาศ
ดุจดั่งทาสสะท้อนนายของเขา
เปรียบคริสตชนสะท้อนผู้นำเรา
พระคริสต์เจ้าสะท้อนเราหรือเปล่าเอย........

เหตุผล

ไม่อาจเอื้อมเทียบชั้นกับใครเขา
เพราะว่าเราแค่เดินดินพอกินใช้
เพียงแต่อยากจับไพเราะเสนาะใน
ภาษาไทยสวยได้ใจต้องกวี

เรียน

อาจเป็นวันที่อาภัพดับแสง
อาจหมดแรงไร้กำลังต่อสู้
อีกหนทางข้างหน้าไม่อาจรู้
ชีวิตอยู่เพื่อเผชิญผ่านบทเรียน

โอ้ย...นาน

โอ้ยที่รักร้องเรียกเพรียกตามหา
ไปไหนมาหรือว่าเกิดช้ากว่าฉัน
หรือไม่มีหาที่ไหนได้เจอกัน
เหมือนทางตันได้แต่รอคนคู่ใจ

โปรดอย่าถาม

โอคำถามทิ่มแทงแสบดวงใจ
เมื่อคืนไปงานแต่งคู่อื่นเขา
คนมางานเดินเป็นคู่ดูตัวเรา
ยืนให้เขาตั้งคำถามควงใครเอย

ไวรัสรัก

ไวรัสรักที่พักยามเหนื่อยล้า
แพร่ออกมาสุดไกลเขตขอบโลก
คือเรื่องราวพระคุณปรอบคนโศก
ว่าทั้งโลกได้รับการไถ่เอย

ลมถึง

คิดถึงเอยลมเชยเลยอากาศ
อยากจะวาดหัวใจไปส่งเขา
เป่าตามลมบ่มใจไออุ่นเรา
ไปถึงเขาที่อยู่ไกลให้รู้เอย

แล้วแต่

แล้วแต่ใครแต่ละคนทนเพื่อรัก
แล้วแต่รักต่างประเภทหลากสีสัน
รักแบบหลงบ้างรักแบบแข่งกัน
แบบรู้ทันทะเลาะให้คุ้นเคย
หรือว่าแบบหวานมันแบบทราบซึ้ง
หรือจะแแบบคำนึงหึงหาห่วง
หรือว่าเป็นรักแบบหนี้ต้องทวง
แอบรักลวงล่อหลอกให้ชอกใจ
แต่ละรักต่างแปลกแยกผสม
แต่ว่ากลมกล่อมได้แบ่งแก้ไข

เลือกจะรักต้องวางทางหน้าเดินไป
จะแบบไหนช่างสุขใจมีรักเอย

กาย

อวัยวะต่างอย่างต่างงานกัน
ต่างแบ่งปันสรรค์งานก่อเป็นผล
จะมองเห็นไม่เห็นแล้วแต่คน
พระพรตนร่วมแรงคริสจักรเอย

พักช้า

เพียงผ่อนพักซักก้าวค่อยเดินช้า
ล่องเวลาสิ่งละอันพันละน้อย
ค่อยเคลื่อนผ่านรอบข้างบ้างทยอย
หยุดแล้วปล่อยวางเว้นเร้นชื่นชม

ว่างรัก

เวลาว่างของความรักอยู่ที่ใด
ความโสดใช่หรือเปล่าเราถามหา
หรือช่องว่างของรักไร้อาณา
เพียงรอว่าจักเต็มที่ข้างใคร

รักเอยไม่เคยหยุด

อันความรักคือจุดเริ่มความเปลี่ยน
บ้างร้อนแรงบ้างสงบระลอกไหว
บ้างยาวนานหรือสั้นไม่ทันไร
อยู่ที่ใครยอมแปรปรับรับอดทน
หรือเลือกจบสยบสิ้นทุกสิ่ง
หรือแอบอิงตัวใกล้ใจล่องหน
เหมือนสงบสร้างช่องว่างหว่างสองคน
แต่แล้วบนทางรักหาหยุดเอย

กู

"ของกู"
วลีที่บอกถึงการยึดติดในวัตถุอันไม่จีรัง
ซึ่งวันหนึ่งลมแห่งการเวลาจะสลายสิ่งเหล่านี้
เหลืออยู่เพียงอดีต มีแต่คุณค่าของการกระทำเท่านั้น
ที่จะข้ามการเวลาส่งต่อรุ่นต่อรุ่นอย่างไม่สูญสลาย
อยู่ที่เราได้หว่านเมล็ดพันธุ์อะไรเพื่อโลก และคนที่ตามมา

ไร้สาระ

มีหมีมาว่าจะไปจำศีล
มีนกบินว่าจะร่อนถลา
มีฝูงลาว่าจะไปกินหญ้า
มีคนมาอ่านกลอนแล้วยิ้มเอย

ปลอบ

ปลอบประโลมโคมไฟให้แสงส่อง
ให้ได้มองที่ความหวังอยู่เสมอ
ขอเป็นฉันได้ไหมได้ใกล้เธอ
เพื่อเสนอคำปลอบใจหนุนแรงเธอ

เน้นใจ

ไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนแปลงเร็วเท่าใจ
จึงทำให้คนตามแสนเหนื่อยล้า
แต่นี่แหละคือความมีคุณค่า
ได้รู้ว่าทุกคนมีหัวใจ(ที่ไม่ใช่แค่ก้อนเนื้อ)

ปลวก

ปลวกทางเน็ตกัดกินบรรยากาศ
ปลวกใต้บ้านมันกัดเสาคานไม้
ปลวกน่ากลัวที่สุดอยู่ที่ใด
คือที่ใจอย่าปล่อยให้ปลวก(บาป)กินเอย

เรื่อง มาก

อาจหยุดนิดความคิดกายหยุดได้
แต่ห้ามใจหยุดจังหวะมิมีผล
ยิ่งเวลาผ่านผันกันทุกคน
อยู่ที่ตนจะเท่าไหร่จึงปล่อยวาง
เงื้อนเวลาคุณค่าได้เท่ากัน
แต่ละวันก้าวหันกันหาขวาง
จากสิบแปดไปสามสิบสี่สิบลาง
แล้วสุดทางคือคานหรือคู่ครอง

เลือกเปลี่ยน

เราอยากจะเปลี่ยนผู้อื่น เพื่อเขาจะดีขึ้น
เราอยากจะเปลี่ยนสังคม เพื่อสังคมจะดีขึ้น
เราอยากเปลี่ยนหลายอย่าง เพราะมันไม่เหมาะสม
แต่สิ่งที่เราไม่ควรลืมคือการ "เปลี่ยนตัวเอง"
และผลสะท้อนจากการที่คุณเปลี่ยน
จะทำให้โลกเปลี่ยนแน่นอน

ผูกสาม

สามสิบสองคือความครบร่างกาย
สามสิบปลายใจสลายเมื่อคานขัน
สามสิบเปลี่ยนจากรุ่นสู่ลุงพลัน
สามเรื่องนั้นใกล้ตัวคุณแน่นอน

กลับบ้านนอน

สู่ท้องถิ่นบ้านเรากันซักที
สถานที่วางหัวลงบนหมอน
เพื่อให้หยุดพักผ่อนได้หลับนอน
แล้วขอนอนฝันถึงเธออีกคืน

ทรงสร้าง

ทุ่งทอแสงแหล่งหล้าขจีไหว
เพนาไพรแสงใสส่องสอดต้น
สมุทธครามยามหาดสาดคลื้นชล
คือตัวตนการทรงสร้างพระบิดา

โอบไอ

โอบไอฟ้ากลิ่นดินถิ่นหวงหา
เนิ่นเวลาก้าวแล่นอ่อนเอนไหว
กิ่งแกว่งปลิวปลิดปรอยสลัดใบ
เมื่อฟ้าใหม่มาเยือนเหือดน้ำตา

ฟังเพลง

ฟังเพลงเศร้ารู้สึกเหงาขึ้นนิดหน่อย
เพราะว่าปล่อยใจลอยคล้อยแสเสียง
ยิ่งเพลงโสดสุดโหดอยากเร้นเลี่ยง
แต่สำเนียงส่อเสียดแทงให้หยุดฟัง

สระอา

ว่ามาว่าเวลาหาล้าลา
กาลเวลาหาหากหมางลาหาย
การงานผ่านกาลนานข้ามกาย
สานวานว่ายหาห้ามปรามเวลา

ยกเลิก

ขออยู่อย่างคนที่ไม่มีแฟน
ขออยู่แทนคนที่ไร้ความรัก
ขออยู่อย่างเดียวดายไร้หลักปัก
ขอเรื่องหนักข้างต้นไม่เป็นจริง

ไหว

ปลอบโยนโอนอ่อนเอนวิเวกไหว
แตกกิ่งใบกลางไพรอันเดี่ยวโดด
แต่เล็กน้อยเติบโตมาจนใหญ่โคตร
ใยครองโสดเดียวดายใต้แสงจันทร์

คนไม่แพ้

คำว่าคนวกวนได้แต่ห้ามแพ้
เรื่องแย่แย่ผ่านได้ด้วยความหวัง
แม้วันนี้ฟ้ามืดไร้กำลัง
หาหยุดยั้งตะวันยังส่งถึงเธอ

พักเหอะ

ที่พักกายหัวใจคือรัก
พักเรื่องหนักผ่อนคลายคือบ้าน
พักเรื่องเธอที่รักเนิ่นนาน
พักสะพานที่ทอดไม่ถึงเอย

หาหยุด

บอกให้หยุดคงหยุดได้เพียงกายเนื้อ

ส่วนที่เหลือคงหาหากห้ามหนอ
เพราะความคิดห้วงภายในไม่เคยพอ
ที่ยังพอหยุดได้เพียงหลบตา

ตาย

ตายต่อบาปที่หยาบในชีวิต
โดยพระคริสต์เป็นผู้ชุบชีพใหม่
ฝากชีวิตถวายองค์ทรงนำไป
หนทางใดข้าฯมั่นใจผ่านด้วยดี

ปลด

ปลดถ้อยร้อยวาทะบ่าจากใจ
ดุจน้ำใสไหลชโลมใจโทรมเหงา
ไขข้อเงื้อนเคลื่อนปมที่ข่มเรา
ให้ร้อนเร่ากลายเย็นฉ่ำอุรา

ศิลป์ต่างมุม

ตะวันคล้อยร้อยทะเลด้วยแสงสรรค์
ดุจสวรรค์บนพิภพมิจบศิลป์
อยู่ที่มองแต่ละมุมรุ่มในจินต์
ว่าเศษชิ้นความรู้สึกเริ่มแต่ใด
เริ่มจากเหงาเพียงเราอยู่เดียวดาย

เริ่มจากลายกลายบรรจบขอบน้ำใส
รื่นฤดีหรือช้ำระกำใจ
หรือคิดไกลถึงคนใกล้ที่ไกลกัน

ข้างเดียว

ปล่อยวางลงตรงใจระยิบเต้น
โดยซ่อนเร้นเป็นรักที่ห่างเหิน
เพียงแค่ใกล้ชายตาชิดทางเดิน
พอเพียงเพลินได้หลงรักก็พอ
อย่าได้คิดมากความตามที่เห็น
ไม่จำเป็นต้องรักตอบมาหนอ
มองเธอสุขเท่านี้ก็ดีพอ
มิอาจขอมากกว่ารักข้างเดียว

ประสบ

ร้อยเรื่องราวที่ฟังประดับรู้
หรือจะสู้ประสบการณ์ที่สะสม
เพื่อประโยชน์แนวทางเมื่อผจญ
สู่ร้อนฝนแดดหนาวก้าวเดินไป

เหมือน เมื่อ

เหมือนทางแยกทางหนึ่งที่แสนเศร้า

เหมือนว่าเงาบางส่วนร่วงหลุดหาย
เหมือนว่าเหลือเพียงเราปล่าวเดียวดาย
เหมือนห่างหายสู่ทางเดินแยกัน
เมื่อเวลาย้ำเตือนว่าต้องลาจาก
เมื่อวัยพรากจากเด็กน้อยมิอาจหัน
เมื่อทุกสิ่งต้องเปลี่ยนไปวันต่อวัน
เมื่อตัวฉันก็ต้องเดินตามทาง

ตัน

ถึงทางตันคงต้องนั่งพักก่อน
ระบายผ่อนหายใจลงนิดหนึ่ง
ให้พระเจ้าปรอบด้วยรักแสนซึ้ง
พร้อมเข้าถึงสงบในพระคุณ
แล้วแสงใหม่คนเห็นรอยทางออก
เฉลยบอกติดตามพระประสงค์
เต็มด้วยรักก้าวย่างอย่างมั่นคง
เส้นทางตรงพระเจ้าโอบเราเดิน

by TheGo Liu

เถ้า

เถ้าธุรีที่เหยียบย่างคงเพียงดิน
สิ่งที่กินมาจากดินแล้วไปไหน
ดินสู่ดินสุดท้ายเหลืออะไร
จักคว้าได้คงเพียงลมลางเลือน
จากธุรีสู่ธุรีแค่นี้หรือ
หรือนี่คือคำตอบอันเชือดเฉือน
ตรองคิดดูนานนานมิแชเชือน
ให้คำเตือนในพระคำนำโคมทาง

by TheGo Liu

นะ

โกรธ นะแต่รักมากกว่า
เบื่อ นะแต่ลืมเธอไม่ได้
ระอา นะแต่ศรัทธาแช่มชื่นหัวใจ
เหนื่อยใจ นะแต่ทุกจังหวะคือคำว่าคิดถึง

by TheGo Liu

เกลียวหวาน

หวานให้เสร็จเป็นเม็ดหยาดน้ำตาล
เกลียวประสานจากนี้จะไร้เหงา
โชยน้ำผึ้งประหนึ่งกลิ่นรักเคล้า
ผสมเราสองคนเป็นหนึ่งเดียว

by TheGo Liu

นันดร

อันฐานะใช้บอกหัวใจไม่
นันดรใดสุดท้ายเพียงฝุ่นผง
เพียงพอใจพอดีก็มั่นคง
อย่าพะวงเพียงโลกไม่แน่นอน

by TheGo Liu

ในวันเกิด

ในวันนี้สิ่งดีอยู่รอบข้าง

ในตารางเต็มสุขไม่ว่างเว้น

ในความจริงให้รักมากกว่าจำเป็น

ในความเห็นขอสุขสันต์วันเกิดเอย

อาจจะ

อาจไม่ดีเลิศเลอเทียบกับใคร
อาจไม่ใช่เจ้าชายที่เธอหา
อาจไม่พร้อมทุกเรื่องทีผ่านมา
เพียงแต่ว่ามีพระเจ้าก็พอดี

บางที

บางทีอาจไม่ต้องถึงครอบครอง
เพียงแค่มองให้ใจหายคิดถึง
บางทีอาจแค่ฝันคิดคำนึง
ไม่ลึกซึ้งแต่เพียงพอต่อหัวใจ

ไม่ใช่

ไม่ใช่ว่าฉันไม่คิดถึงเธอ
ไม่ใช่ว่าฉันเพ้อเมื่ออยู่ไกล้
ก็เพราะว่าหลงเธอเกินห้ามใจ
จึงหวังให้เปลี่ยนเป็นเรารักกัน

8-1-2012

สุขกันเถิดกำเนิดในวันนี้

อารมณ์ดีมีฉลองเป็นของขวัญ

ให้เดินทางแคล้วคลาดภัยอนันท์

เรื่องรักนั้นก็ให้อยู่ยาวนานเอย

ปีใหม่ 2012

โอ้ดิถีสวัสดีในปีใหม่
เก่าล่วงไปจำไว้แต่ดีเท่านั้น
สานสิ่งสุขผูกพันธ์รักทุกเมื่อวัน
เศร้าใจนั้นปล่อยลอยไกลเริ่มใหม่เอย

มอบแก่ทุกผู้ที่มีรัก
มอบแด่คนพักที่มาดู
มอบแด่ทุกคนอาจไม่หรู
อยากให้รู้ว่าส่งคำจากหัวใจ

แอบชอบ

แอบบอกรักกับลมข้างหน้าต่าง

กระซิบข้างสายธารคนึงหา

Kissเบาเบาฝากจันทร์ที่นภา

วอนเวหาฝากข่าวว่าแอบชอบเธอ