ถึงเธอ

อยากจะเอา นิ้วก้อย เกี่ยวก้อยเธอ
อยากจะเผลอ พร่ำรักเธอ มิเปลี่ยนผัน
อยากจะจับ ใจเรา มาผูกกัน
อยากมีวัน ที่ฉัน ได้คู่เธอ


เพ้อฉันเพ้อ ฝันถึง ตรึงพินิจ
คิดฉันคิด ถึงเธอ มิห่างหาย
รักฉันรัก เพียงเธอ มิเสื่อมคาย
แม้ชีพวาย ยอมตาย ได้เพื่อเธอ


ด้วยรอยยิ้ม สำเนียง เสียงสยาม
เรียงร้อยความ ทำนอง พ้องถ้อยเสียง
ตรึงจับขั้ว หัวใจ โดยพร้อมเพรียง
สุดจะเลี่ยง มิให้หลง ในตัวเธอ


ร้อยรอยยิ้ม พิมพ์ใน ฤทัยพี่
แสนยินดี เพียงเธอ ส่งยิ้มหวาน
สะกดตรึง ตราใจ ไว้เนิ่นนาน
ตลอดกาล ขอจำ แต่ภาพเธอ


ดุจดวงดาว พราวพร่าง กลางฟากฟ้า
เปรียบดารา ระยิบ กระพริบแสง
ทอความงาม ล่ามใจ ไร้เรี่ยวแรง
สวยทิ่มแทง คือเธอ ที่รักเอย


ปลายผมปลิว พริ้วพลอย ลอยลมเบา
ทิวลำเนา แห่งรัก ก้องประสาน
เนตรสำผัส แสงศิลป์ กู่กังวาล
ดุจตำนาน งามจริง ยิ่งในเธอ

หน้าเนื้อจิตอสุรา

ถ้อยแถลงกล่าวว่าสมานฉันท์

สัปดาห์ผันคนนั้นก็เริ่มเปลี่ยน

อำนาจมีในมือถือเสถียร

จึงร่ายเรียงแผนการผลาญผู้คน

จากหน้ายิ้มซ่อนในด้วยใจยักษ์

เพื่อพิทักษ์ปกปักสมัครผอง

ร่ายคำสั่งแตกหักประชาปรอง

สู่สยองโศกนาฏกรรมไทย

จากผู้เปรียบดุจเทพชั้นเทวา

เพียงมารยาเพื่อครองเขตคูขันต์

ตัวไม่อยู่ส่งเสียงดุจไฟกัลป์

เผาผลาญพลันชาติทรุดวิบัติเอย

ก้าว

ปลายทางอาจมิสม
ดังอารมณ์ที่มุ่งหมาย
แต่รู้ได้ลงลาย
มิเสียหายถ้าได้ทำ

ถ้อย

อยากท่องไปในดินแดนวรรณกร

เรื่องราวสอนจ่ายข่าวรู้หลากมากสม

เปิดตาจิตดวงใจให้ได้ชม

ได้รื่นรมชมชื่นล้านขานเรียง

เพียงนิ่งนิดสงัดจิตเพรียกสัมผัส

กังวาลขับถ้อยข้อทออาศัย

ถ้วงทำนองมูลคำสัมผัสใน

ก่อวลีเรียงใหม่ห้วงร้อยกลอน