มีอาณาจักรที่เต็มไปด้วยแสงสีแห่งหนึ่ง
มีชื่อว่า อาณาจักรกระจกไร้เงา ด้วยว่าอาณาจักรแห่งนี้ต้องสาป
ยังผลให้ แม้ว่าดินแดนนี้เต็มไปด้วยกระจก และของมันเงาหลากหลาย
กลับไร้ซึ่งเงาสะท้อนของสิ่งต่าง ไร้ซึ่งเงาแห่งรูปลักษณ์
จึงทำให้ผู้คนในดิแดนแห่งนี้ไม่อาจรู้จักใบหน้าของตนเองได้เลย
ต้องให้คนอื่นเป็นผู้ตัดสิน ความงามและความสวยหล่อของตนเองแต่เพียงเท่านั้น
และผู้ที่ตัดสินความงามตระการได้มากที่สุดคือ
คณะผู้ปกครองความงามสูงสุดทั้งหก
ซึ่งจะออกประกาศความงามทุกรอบปี
และมี"ผู้ควบคุมความงาม"คอยตัดสิน ซึ่งเป็นคนจากคณะความงามส่งมาประจำแต่ละเมือง
คนในอาณาจักรจะรู้จักความงามที่แท้จริงก็ผ่านการตัดสินของ"ผู้ควบคุมความงาม"เท่านั้น
จึงไม่มีใครรู้จักตัวเองได้นอกจากคำตัดสินของคนเหล่านี้เท่านั้น
ซึ่งในอดีตกาล
ดินแดนแห่งนี้เป็นอาณาจักรที่เต็มไปด้วยความงามเนื่องจากมีกระจกอยู่ทุกที่
แต่เพราะคนลุ่มหลงมัวเมาในเรื่องความสวยงามเท่านั้นเป็นเหตุให้เกิดการแบ่งชนชั้น
และการทารุนผู้ที่อ่อนแอ และไร้ความงาม
เกิดการปฏิบัติอย่างอยุติธรรมในอาณาจักรจึงทำให้
ความรัก ความหวัง ความเชื่อ หายไปจากดินแดนแห่งนี้ในที่สุด อาณาจักรจึงต้องสาปมาจนทุกวันนี้
"โดอีท"เด็กชายในตระกูลขี้เหร่ ไม่เคยรู้สึกด้อยค่าในความขี้เหร่ของเขาเลย
ทั้งๆที่ความขี้เหร่เป็นความต่ำต้อยอย่างหนึ่งในสังคม
เนื่องจากในรอบสามปีจะมีหกตระกูลที่ถูกตราว่าเป็นตระกูลที่ขี้เหร่ที่สุด
และตระกูลของเขาดูเหมือนจะได้ฐานะนี้มานานหลายชั่วอายุแล้ว
แต่"โดอีท"ไม่เคยกังวลกับ ความขี้เหร่กับเป็นสิ่งที่มอบการผจญภัยอันท้าทายให้เขาเสมอ
เพราะไม่ว่าเขาจะไปที่แห่งใดก็ไม่มีใครมาหวงห้ามเขา
เพราะคนขี้เหร่เป็นฐานะที่ไม่มีคนคิดจะเกี่ยวข้อง
เหมือนกับว่าจะติดต่อกันได้ซะอย่างงั้น
เลยทำให้"โดอีท"ได้อิสระมากมายอยู่ในเมืองแห่งนี้
ไม่ต้องถูกควบคุมโดย"เจ้าหน้าที่ความงาม"เรื่องกริยาท่าทาง
หรือจิปาทะที่เกี่ยวกับความงาม
ไม่ต้องรักษาอะไรเพราะไม่มีอะไรให้รักษาอีกแล้ว
