วันอังคารที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2552

ถนอม

หวานเมื่อวานหาใช่ปัจจุบัน
อาจเป็นอันต้องจบในวันนี้
ขอถนอมน้ำใจทุกนาที
เพื่อวันนี้จะหวานเท่าเมื่อวาน

ห้วง

หากแต่หวงห้ามใจตัวเองได้
คงมิไปพักใจที่คนอื่น
แต่หากยั่งยึดตัวมั่นคงยืน
และคงฝืนทางรักโชคชะตา

แต่ตัวฉันหาอยู่เดียวได้ไม่
จึงต้องไปมอบใจแสวงหา
แม้รู้คาดต้องล้มทางข้างหน้า
แต่ใจข้าฯจักหาได้หวั่นเกรง
ใช้ทุกสิ่งเรียนรู้พร้อมเข้าใจ
สร้างใจใหม่เพื่อสู้แรงข่มเหง
แล้วตรึกรู้ประจักษ์ทางบรรเลง
ตัวฉันเองแค่หนึ่งในห้วงเวลา

วันเสาร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2552

วน

วันเวียนวนวกว่ายว้าวุ่นนัก
วอนประจักวิวรณ์วกธุรีหนา
สู่ธาตุเดิมเวลาเดินมุ่ง
อย่าหรรษาลืมโลกที่เวียนวน