วันเสาร์ที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2555

หนึ่งคำ

หนึ่งสิ้นเพียงคำพูดขายขัน
หนึ่งพลันผันเพียงอารมณ์ร้อนรุ่
หนึ่งคู่จบสิ้นหากไม่ควบคุม
อารมณ์กลุ้มรุมสุมไฟแห่งโกรธา

ขอ

ขอพระพรหนุนหมอนเมื่อยามหลับ
ขอพระพรเป็นคู่ขับยามไปไหน
ขอพระพรร่มไม้ลำเนาไพร
ขอพระพรอยู่ในใจตลอดกาล

ชรา

ปลิดปลงลงชราตามวัย
แม้นฤทัยจะไม่อยากเฒ่า
ความปวดมาเยือนแข้งขาเข่า
สุดแล้วแต่เรารักษาดูแล

ค้ำฟ้า

คนใช่อยู่ค้ำฟ้าเนิ่นนานหนา
เพียงเกิดมาแล้วจรเพียงมหันต์
จะโรคาหรืออุบัติเหตุชั่วพลัน
ณ ที่นั่นคือสุดปลายสายเดินทาง

วูบ

สลัดลงคงอยู่เพียงชั่วคราว
เพียงคำข่าวผ่านหูวูบเดียวหรือ
ชีวิตคนหลากล้นค้นตอบคือ
เพียงสร้างชื่อหรือฝังไว้เพียงเศษดิน

กรีด

ในท่วงท่าทุกนาทีมีความหมาย
เพียงกรีดกรายรายรักสลักฝัง
กระแทกใจให้หลงเพ้อละเมอดัง
คือพลังแห่งลุ่มหลงรักเอย

บรรจง

บรรจงแต่งเป็นคำพรวันเกิด
บรรเจิดเถิดผู้เกิดในวันนี้
บรรเลงความหวังใดสมฤดี
บรรเทิงมีไม่ขาดจะแบ่งเอย

ใกล้ก็พอ

พอเพียงแค่พอใจได้ห่วงใยใกล้ใกล้เธอ
เพียงพอจะละเมอและฝันเพ้ออยู่เดียวดาย
แม้ว่าเพียงวาดหวังฝั่งความฝัดูพรางพราย
แต่ว่าน่าใจหายถ้าต้องคลายหลงไหลเอย

ท่อง

ท่องโลกหล้าท้าทายสายความคิด
เพียรพิชิตสิ่งใหม่ต้องประสงค์
อาจซ้ำบ้างแต่สร้างโดยบรรจง
หวังก็คงจักอยู่คู่ใจเรา