วันศุกร์ที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

เกี่ยว

นาอาจพร้อมเกี่ยวได้ เหลืออร่าม
ความอาจพร้อมเกี่ยวได้ เมื่อคิดถึง
ใจอาจพร้อมเกี่ยวได้ เมื่อตะลึง
ที่มือหนึ่งพร้อมเกี่ยวก้อย ยื่นมือให้มา

to friend

ถ้อยนที่ไหลเรื่อยเอื่อยเวลา
ปราถนาเจอเจอะอีกคราหนึ่ง
เพราะวันเก่าผ่านผันยังตราตรึง
ให้คำนึงถึงเพื่อนเคยร่วมกัน

ต้องตา

อาจต้องตระการตาเพียงแรกเห็น
หัวใจหลุดกระเด็นเพียงเธอผ่าน
บันทึกลึกทรวงในให้เนิ่นนาน
ยากแท้เหลือจะทานมิคิดถึงเธอ

วน

อรุณรักฝากฟากฟ้ามหานที
ห้วงนาทีดั่งเริ่มหลงรักแรก
ย้อนวันคืนหวนเวียนวนมิอาจแตก
หรือจะแยกรักเราใหม่ท้วนกาลนาน

วันจันทร์ที่ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

เท่านั้น

ขอแค่เพียงยินเสียงเธอก็พอ
ไม่ว่าท้อขอเพียงได้ผ่านใกล้
แม้ความฝันนั้นเป็นเรื่องสุดไกล
แต่หัวใจอยากรักเท่านั้นเอง

รอบโลก

เมื่อครบรอบโลกหมุนรอบอาทิตย์
พลันชีวิตครบปีอีกทีหนึ่ง
ขอให้มีความสุขรสหวานซึ้ง
และเข้าถึงพระทัยอีกขวบปี

วันศุกร์ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

วันแก่

โอ้วันเกิดคือวันเพิ่มตัวเลข
ไม่เคยเบรคเวียนมาทุกสุขสันต์
ตอนเด็กเด็กก็ดีอยู่อยากเร่งวัน
พอแก่พลันตารปัดไม่อยากเจอ
เอาเป็นว่าเจอกันก็จงสุข
ให้ความทุกข์ผันผ่านไม่เสนอ
ให้สิ่งดีไหลเข้าทุกวันเจอ
สมใจเธอแล้วกันกับอีกปี

วันพุธที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ให้สม

ให้สมหวังดังตั้งอธิษฐาน
ให้สุขนานหรรษาไม่รู้หาย
ให้นาทีชั่วโมงชื่นฉ่ำกาย
ให้ปวดหายโลกภัยไม่มาเยือน