อัมพวา

" อัมพวาตัวข้าแวะเวียนถึง
ในคำนึงกึ่งเหงาเขลาหนักหนา
เห็นเรือผ่านแหวกว่ายธารธารา
ย้อนดูข้าหาหากได้แหวกเวียน

เมื่อมองเรือคู่น้ำช้ำใจนัก
ตัวข้าจักไร้คู่มาเคียงเขียน
บรรจงรายร้อยกรองมองคลื่นเวียน
ใครจะเขียนคำรักข้างกายกัน

แต่มิคิดหมางใจให้คนเศร้า
ชื่นใจเอาธรรมชาติที่รังสรรค์
มองผู้คนขวักไขว่นับร้อยพัน
และกลุ่มควันโชยกลิ่นร้านในเรือ

ลงบันไดชิดชมตามริมท่า
สุขหนักหนารอยยิ้มดุจคำเชื้อ
ชวนให้ชิมมองสินค้าจัดบนเรือ
ว่ามีเจือให้รับทรัพย์เปลี่ยนกัน

อีกเช่าตรู่มองเห็นคนตักบาตร
คนถือถาดประเคนมอบส่งขัน
ทั้งข้าวแกงถ้วยเถือลงเรือนั่น
ดวงตะวันสาดส่องแสงอ่อนโชย

โปรยด้วยหมอกยามเช้าเย็นระรื่น
ด้วยดาดดื่นนกน้อยวิโหวกโหวย
ถลาเล่นเร้นแดดบินโบกโบย
ได้กอบโกยสุขเช้าเล่ากันฟัง

เพราะไม่นานตัวข้าจำต้องจาก
ดั่งมิคงสังขาลอยู่ยืนยั้ง
ต้องกลับสู่มาตุภูมิสู่แรมรัง
มิอาจรั้งหยั่งหยุดการเวลา

จึงขอเก็บเรื่องเราเหล่าดีไว้
ในหัวใจหวนคิดพิศรักษา
มโนจำเก็บไว้เมื่อมองฟ้า
อัมพวาข้านี้เคยมาเยือน"