ห้องความเหงา

ทอดถอนใจใต้ร่มห่มความเหงา
มีเพียงเราคนเดียวในมุมหนึ่ง
ไม่มีรักไม่เคยสำผัสซึ้ง
เงียบทอดตรึงตัวเราเฝ้าเดียวดาย

...เคยเห็นแสงที่คนวนชมชื่น
ในค่ำคืนกอดเข่ามองเดือนหงาย
แม้นแสงส่องกระทบก็ปล่าวดาย
เพราะข้างกายมีเพียงเงาสะท้อนจันทร์