วันเกิดตั้ว

เรื่องดีจงมีแด่ท่าน
ทุกข์ผ่านเรื่องเศร้าเหงาหาย
สมสุขทุกเรื่องทุกราย
ขอนายสุขสันต์วันเกิด

สิ้น

พอสิ้นเสียงก็สิ้นความรู้สึก
ไม่อยากนึกย้อนรอยความสุขร้น
เพราะเมื่อนึกเรื่องทุกข์ก็ปะปน
จึงปล่อยหล่นทิ้งไว้ไม่อยากจำ

ฝันเดิม

เพียงภาพอดีตดูเลือนลาง
เรื่องราวข่าวคราวห่างใจหาย
เหลือไว้เพียงความว่างเปล่า เดียวดาย
ของผู้ชาย ที่ต้องอยู่กับ ความฝันเดิม

วันวานวันนี้

เรื่องที่เรายิ้มได้เมื่อวาน อาจทำให้ร้องให้แทบคลานในวันนี้

ดังนั้นจงอย่ายึดติดกับ

สิ่งใดสิ่งหนึ่ง

วันใดวันหนึ่ง

เรื่องใดเรื่องหนึ่ง

และคนใดคนหนึ่ง

หยาดน้ำตา

น้ำตาหยาดหยดรินกินกลางใจ

ด้วยข้างในตอกย้ำคำผันผวน

เพียงเข้าใจข้างเดียวดังติดอวน

ดั่งโซ่ตรวนตรึงใจไว้กับเธอ

แต่เศร้าหมองใช่มองทางไม่เห็น

ทีจำเป็นคือเราอย่าพลั้งเผลอ

ทอดถอนใจแสนร้อยคล้อยละเมอ

จำเสมอเธอยืนได้ด้วยตนเอง

ไกลลับ

เวลาเปลี่ยนแปลไปไม่หวนกลับ
จากไกลลับจากใกล้ไกลห่างเหิน
เหลือเพียงเสี้ยวเศษจำไม่ขาดเกิน
เส้นทางเดินเหลือเพียงความทรงจำ

ว่าง

หากสี่ห้องหัวใจโดนใครจอง
คงไม่มองใครอื่นหมื่นแสนไหน
แต่ว่าว่างทุกห้องในหัวใจ
จึงอยากให้ใครซักคนมาจับจอง

คู่รัก

ถ้าผมมีแฟน ผมคงต้องบอกคุณว่า
"ผมคงให้คุณเป็นที่หนึ่งในใจผมไม่ได้
เพราะที่หนึ่งในใจผมพระเจ้าเอาไปหมดแล้ว"
แต่เพราะว่าความรักในพระเจ้านี่แหละสอนผม
ให้เข้าใจความรัก และความรักผ่านความเข้าใจเหล่านี้
ก็คงจะถักทอเราสองให้เป็นหนึ่งเดียว
โดยมีพระเจ้าเป็นศูนย์กลาง
แสงสว่าง รสชาติ ที่ผสานเราให้เป็นคำว่า"คู่รัก"

ความจริง

แม้ทุกสิ่งไม่ได้ดั่งที่ฝัน
อาจไม่ทันอาจมาสายในบางเรื่อง
แก้ไม่ได้ไขไม่ออกพอกขุ่นเคือง
ต้องสิ้นเปลืองเวลากี่คืนวัน

แต่สิ่งนั้นคือบทเรียนอันล้ำค่า
เพียงตรึงตราตรองคิดแยกแบ่งสัน
ดีเก็บไว้พลาดผิดรู้เท่าทัน
สิ่งละอันเหล่านี้แหละ"ความจริง"

ตานาง

แววตาส่อใจจริงรึเปล่า
หรือเพียงส่อแสงเงาให้หลง
ด้วยหวังเจ้ายอดนวลอนงค์
จะบรรจงตอบรับรักหน่อย แม่เอย

ลมฝน

ลมฝนเอยพังเพยดวงใจค่า

ถ้อยวาจาหัวใจเสนาะเสียง

เรียงร้อยดังอยากส่งตรงสำเนียง

ไร้คำเรี่ยงมีแต่คำว่ารักเธอ

วันเกิด2

ขอพระพรจากเบื้องบนลงมา
ให้ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้มหวาน
อยู่กับเธอตลอดกี่ปี่ผ่าน
สุขสำราญขอแฮปปี้เบิร์ดเดย์

ให้วันเกิด

ให้ชีวิตมีคุณค่าคณานับ

ให้เท่ากับพระคริสซักวันหนึ่ง

ให้เป็นพรต่อพรอันหวานซึ่ง

ให้การตรึงบอกต่อผ่านตัวคุณ

ให้วันเกิดเป็นวันแห่งสิ่งใหม่

ให้หัวใจมีสุขพรนำหนุน

ให้พระคำมีพอเกินกักตุน

ใ้หทุ่มทุนรับใช้ตลอดการ

โปรย

กราบกรานกลางสายฝนปรอยโปรย
อ้อนวอนรักรางโรยหมดค่า
เหลือเพียงแต่จดจำย้ำเวลา
ธารพาดิ่งดำลงเหลือเพียงรอยจำ

ข้อความ

ข้อความสั้นบอกฉันคิดถึงเธอ
ซ้อนคำเพ้อมากมายข้างในนั้น
ว่าอยากไปสบตาเข้าใจกัน
ว่าทุกวันทุกเงาสะท้อนเธอ

รักของฉัน

หากความรักเพียงฝันลมฝันแล้ง
คงไม่แข่งแก่งแย่งกับใครเขา
แต่เรื่องรักสำคัญสำหรับเรา
จึงขอเอาชีวิตเป็นเดิมพัน

ห้องความเหงา

ทอดถอนใจใต้ร่มห่มความเหงา
มีเพียงเราคนเดียวในมุมหนึ่ง
ไม่มีรักไม่เคยสำผัสซึ้ง
เงียบทอดตรึงตัวเราเฝ้าเดียวดาย

...เคยเห็นแสงที่คนวนชมชื่น
ในค่ำคืนกอดเข่ามองเดือนหงาย
แม้นแสงส่องกระทบก็ปล่าวดาย
เพราะข้างกายมีเพียงเงาสะท้อนจันทร์

ดิน

ชายดินดินอยู่กินธรรมดา
มีศรัทธาความรักว่ายิ่งใหญ่
หลงรักเจ้าดอกฟ้าที่แสนไกล
คาดหวังไปฝากลมห่มใจเธอ

ผูก

ผูกพันธ์รักสันสร้างทางสองเรา
จะเก็บเอาผลแห่งความดีไว้
เสียน้ำตาเสียใจปล่อยปลิวไป
รักษาไว้เรื่องนั้นฉันรักเธอ

ฝันลม

หากความรักเพียงฝันลมฝันแล้ง

คงไม่แข่งแก่งแย่งกับใครเขา

แต่เรื่องรักสำคัญสำหรับเรา

จึงขอเอาชีวิตเป็นเดิมพัน

หน่อย

หยิบนิดคิดน้อยค่อยเดิน
ดำเนินไม่เกินใจข้าฯ
หมดแรงพักปล่อยเวลา
ช้าช้าก็เป็นตัวเรา

รีบเร่งร้อนเร่าเผาวอด
เพื่อสอดในความหิวหา
แก่งแย่งโลกได้ไรมา
ศรัทธาหรือว่างปลายทาง

หวานเย็น

ดุจหวานเย็นชุ่มฉำ่ซ้ำอุรา
เพียงสบตามิหาญกล้าจ้องนานได้
เพราะอนูรู้สึกทั้งนอกใน
หมดทั้งใจแทบละลายเมื่อพบเธอ

ใช่

ใช่โชคชะตาไม่ ที่ทำให้เราเดินได้ แต่คือพระคุณที่ทำให้เราก้าวมั่นคง

รัก กันเบาเบา

กรุณารักกันแบบเบาเบา
อย่าให้เขาอิจฉากันได้ไหม
จะหวานซึ้งน้ำผึ้งไปไกลไกล
ตาเป็นไฟโปรดเห็นใจคนโสดที

หวาน

ดุจหวานเย็นชุ่มฉ่ำซ้ำอุรา
เพียงสบตามิหาญกล้าจ้องนานได้
เพราะอนูรู้สึกทั้งนอกใน
หมดทั้งใจแทบละลายเมื่อพบเธv