ส่งลา

สุดท้ายเหลือการงานพากเพียรทำ
ที่ยังจำฝังบนพื้นภพโลก
สายสัมพันธ์ที่ผันดังลมโบก
นี่คือโลกอนิจจังหนอเพื่อนเอย



ชีวิตสุดสายทางที่ยาวไกล
มาเพื่อไปถิ่นใดใครใคร่รู้
เหลือแต่คนเดินดินที่ยังอยู่
เพื่อจะสู้วันพรุ่งนี้อีกครา
วันนี้เพื่อนเตือนเราว่าชีวิต
ไม่แน่นอนกี่วันที่หรรษา
ใช่นิรันดร์วันหนึ่งถึงต้องลา
หมั่นสร้างค่าเวลาหยาดนาที