อาจหยุดนิดความคิดกายหยุดได้
แต่ห้ามใจหยุดจังหวะมิมีผล
ยิ่งเวลาผ่านผันกันทุกคน
อยู่ที่ตนจะเท่าไหร่จึงปล่อยวาง
เงื้อนเวลาคุณค่าได้เท่ากัน
แต่ละวันก้าวหันกันหาขวาง
จากสิบแปดไปสามสิบสี่สิบลาง
แล้วสุดทางคือคานหรือคู่ครอง
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น