เพื่อนบอกเวลา

เมื่อต้องเช็ดหยาดน้ำแ่ห่งความ
ในห้วงเหงาคำนึงรำพึงหา
ขอให้รู้ยังมีเพื่อนแบ่งวาจา
ส่งภาษาบอกว่าอย่าท้อเลย

ก็ชีวิตไม่ได้ง่ายเช่นปลอกกล้วย
คงไม่สวยหรูเลิศหรอกเพื่อนเอ๋ย
อยากบอกว่าต้องปล่อยเลยตามเลย
คงเหมือนเคยเวลาเยียวยาเอง

ริบหรี่

แสงเพียงน้อยยังส่องซึ่งความหวัง

มีพลังแม้นน้อยนิดริบหรี่แสง

แม้นล้มลงคงไม่สิ้นเรี่ยวแรง

เพื่อแสวงหาหนทางก้าวต่อไป

แคร์

คำว่ารออาจยากกับคน
คำว่าทนอาจยากซะยิ่งกว่า
คำว่าเลิกอาจหมดซึ่งศรัทธา
ขอร้องว่าโปรดแคร์คนใกล้ตัว

สุขสันต์วันเกิด

ขอบพระคุณที่ชีวิตยังมีหวัง
มีพลังพระพรพระเจ้าให้
มีเพื่อนฝูงมายมายผูกด้วยใจ
เลยทำให้ยิ้มได้ในทุกวัน
แม้ล้มลุกรู้ว่ามีคนคอยห่วง
แม้นติดบ่วงเข้าใจและสุขสันต์
รู้ว่าเรามีพระเจ้าองค์เดียวกัน
และเธอฉันจะร่วมกันแบ่งปันพร
เพิ่มอีกปีอายุน้อยลงเข้า
เหมือนดังเงาบอกเราเวลาสอน
ว่าวันนี้เราได้สร้างพระพร
ส่งคำสอนถึงคนอื่นหรือยัง
ฝากข้อคิดถึงเพื่อนทีประสพ
เราคงพบกันแน่ในสวรรค์
เชื่อวันนี้เรารับใช้ด้วยพลัง
เพราะความหวังเราอยู่ในพระเยซู

ผ่านไป

ผ่านไปกับห้วงเวลา

เวลาคงไม่หยุดนิ่ง

ผ่านไปให้มันผ่านจริง

อย่าวิ่งกลับไปจุดเดิม

หาก

หากคืนและวันพาเราให้คุ้นเคย

หากลมชิดเชยพาเราให้ค้นหา

หากมีความรักเต็มเปี่ยมด้วยศรัทธา

คงได้รู้ว่ารักแท้มีอยู่จริง

กลอน

กระแสธารธาลินไหล

ผ่านหินกระทบสบก้อน

ดิ่งลงเสียงหยดสะท้อน

ดั่งกลอนพระเจ้าสร้างมา

หมอง

คืนค่ำย่ำเช้าเศร้ามอง
เหม่อมองสุดไกลปลายฟ้า
ทอดถอนหายใจโรยรา
เหมือนว่าเป้าหมายไม่มี

แต่เส้นขอบฟ้าวันใหม่
แลเห็นแสงทองสดสี
บอกว่าวันใหม่ยังมี
ผิดพลั้งลุกเดินต่อไป

อย่าเกร็ง

กำลังขี้หรือพี่กำลังตด
เอาให้หมดอย่าเกรงใจไอ้เพื่อนเอ๋ย
ปล่อยมาแล้วก็ให้เลยตามเลย
ทำไปเลยอย่าได้เกรงใจกัน
เพราะถ้ากั้กอาจต้องทนอยู่นาน
อย่าสันดานขมิบละเลียดผัน
ปล่อยทีเดียวหมดก๊อกให้รู้กัน
ว่าชีวันใครจะสิ้นให้รู้ไป

เรื่องขี้ๆ

สุขภาพดีต้องปวดขี้ทั้งเช้าค่ำ
เหมือนดั่งย้ำถ่ายสบายสุขกายหนา
และต้องขี้ดั่งตั้งตรงลงเวลา
ประหนึ่งว่าร่างกายถ่ยเทดี
ถ้าร้อนในมักจะขี้ไม่ค่อยคล่อง
ทะลุช่องอาจเห็นเป็นหลากสี
แสดงว่าระบบย่อยไม่ค่อยดี
จงฝึกขี้อย่างรู้ค่าจำไว้เอย

ใฝ่

ใฝ่รักใคร่คิดถึงคนึงจิต
ใฝ่รักให้ใกล้ชิดใจนาง
ใฝ่ฝันอยากหยอกเย้าไม่ห่าง
แม้เป็นหญ้าข้างทางหน้าบ้านเธอ

กลอนไม่จบ

นึกว่าลืมรักเราแต่ปางก่อน
นึกว่านอนฝันถึงคนอื่นเขา
นึกว่ามองไม่เห็นแม้นเสี้ยวเงา
แต่ถ้าเหงาเมื่อไหร่ก็โทรมา

เพราะยังรักอาทรและคำนึง

เพราะยังซึ้งตรึงใจใคร่ครวญหา

เพราะยังจ้องคาบสมุทรสุดธารา

สะท้อนว่าข้านี้มิลืมเลือน

รอยรักเก่าเล่าเราสลักจิต

รอยรักชิดตราจิตมิอาจเฉือน

รอยรักแนบทรวงจิตเฝ้าย้ำเตือน

เปรียบเสมือนนภาคู่ฟ้าดิน

อาจจะ

อาจจะเป็นชั่ววูบที่คิดถึง

อาจจะเป็นช่วงหนึ่งของชีวิต

อาจจะเป็นรอยต่อพรหมลิขิต

อาจจะนิดแต่รักไม่สร่างซา

คงเพราะเราพรั้งเผลอเกินห้ามใจ

คงเพราะในหัวใจแสวงหา

คงเพราะเธอชิดใกล้ให้เวลา

คงเพราะว่าเราเกิดมาเพื่อคู่กัน

เต้น

ร้องเล่นเต้นโยกย้ายส่ายทำนอง
เหลียวแลมองจ้องซ้ายบ่ายไปขวา
ย้อนจังหวะซอยเท้าเข้าเวลา
แสนหรรษาเต้นโลดสดุดี

เพี้ยน

ถ้าจะเพี้ยนก็คงเพี้ยนเรื่อง

มิอาจพักหัวใจไม่คิดถึง

เพราะว่ารักวนเวียนติดตราตรึง

แค่ครั้งหนึ่งก็ยากจะรางเรือน