เหมือนเรี่ยวแรงค่อยถดแรงอ่อนถอ
เหมือนเวลาที่เรียกหาเดินตามรอย
เหมือนหิงห้อยที่กระพิบวูบดับลง
อันชีวิตนี้หนอรอแสนสั้น
เพียงนับวันเมื่อไหร่ไม่อาจหลง
บางทีอาจมาไวไม่ทันปลง
แล้วทางตรงก้าวไปทางไหนดี
เหลือเพียงแต่ความรักปักคงอยู่
ฝากจากผู้หนึ่งสู่หนึ่งระบายสี
ให้คงไว้สืบทอดรักที่มี
ชีวิตนี้จงแบ่งรักอย่าขาดเอย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น