ครบ

บรรจบครบเวียนมาพาอายุ
พร้อมบรรจุขวบปีอีกทีนั่น
เรื่องบาดหมางเคืองใจหรือสุขสันต์
เลือกเก็บมันแต่สิ่งที่สร้างเธอ
อย่าเผลอใจกับทุกข์ที่บาดเจ็บ
ผ่านแล้วเย็บเก็บสุขอยากเสนอ
ขออีกปีเติบใหญ่สุขใจเจอ
พรบำเรอสรรค์สร้างทางเดินเอย

แรก

แรกรักคือสำคัญที่แรกเห็น
ที่เหลือเป็นการเรียนรู้เสาะหา
ใช้ใจผูกปลูกด้วยการเวลา
ทอเนื้อหาเสร็จเป็นรักแท้แทน

งง

เหมือนท้องฟ้าค่อยมืดลับอับแสง
เหมือนเรี่ยวแรงค่อยถดแรงอ่อนถอย
เหมือนเวลาที่เรียกหาเดินตามรอย
เหมือนหิงห้อยที่กระพิบวูบดับลง

อันชีวิตนี้หนอรอแสนสั้น
เพียงนับวันเมื่อไหร่ไม่อาจหลง
บางทีอาจมาไวไม่ทันปลง
แล้วทางตรงก้าวไปทางไหนดี

เหลือเพียงแต่ความรักปักคงอยู่
ฝากจากผู้หนึ่งสู่หนึ่งระบายสี
ให้คงไว้สืบทอดรักที่มี
ชีวิตนี้จงแบ่งรักอย่าขาดเอย

ท้องฟ้า

ผมรู้จักท้องฟ้า
ผมมองท้องฟ้า
และผมเชื่อว่าแม้ท้องฟ้านั้นจะสูงเกินเอื้อมถึง
ผมก็ยังคงมองมันได้เสมอ

อยาก

อยากถาม แต่กลัว ไม่ตอบ
อยากมอบ แต่กลัว ไม่รับ
อยากร้อง กลัวไม่ สดับ
เพียงหลับ ละเมอ ถึงเอย