ชาตินี้

เกิดแล้วมีเพียงหนึ่งแค่ชาตินี้
สร้างสิ่งดีแบ่งพรกันเพื่อนเอ๋ย
เรื่องที่แล้วจงให้เลยตามเลย
อย่าเฉยเลยขอใจเอยเป็นธารพร

ครบ

บรรจบครบเวียนมาพาอายุ
พร้อมบรรจุขวบปีอีกทีนั่น
เรื่องบาดหมางเคืองใจหรือสุขสันต์
เลือกเก็บมันแต่สิ่งที่สร้างเธอ
อย่าเผลอใจกับทุกข์ที่บาดเจ็บ
ผ่านแล้วเย็บเก็บสุขอยากเสนอ
ขออีกปีเติบใหญ่สุขใจเจอ
พรบำเรอสรรค์สร้างทางเดินเอย

แรก

แรกรักคือสำคัญที่แรกเห็น
ที่เหลือเป็นการเรียนรู้เสาะหา
ใช้ใจผูกปลูกด้วยการเวลา
ทอเนื้อหาเสร็จเป็นรักแท้แทน

งง

เหมือนท้องฟ้าค่อยมืดลับอับแสง
เหมือนเรี่ยวแรงค่อยถดแรงอ่อนถอย
เหมือนเวลาที่เรียกหาเดินตามรอย
เหมือนหิงห้อยที่กระพิบวูบดับลง

อันชีวิตนี้หนอรอแสนสั้น
เพียงนับวันเมื่อไหร่ไม่อาจหลง
บางทีอาจมาไวไม่ทันปลง
แล้วทางตรงก้าวไปทางไหนดี

เหลือเพียงแต่ความรักปักคงอยู่
ฝากจากผู้หนึ่งสู่หนึ่งระบายสี
ให้คงไว้สืบทอดรักที่มี
ชีวิตนี้จงแบ่งรักอย่าขาดเอย

ท้องฟ้า

ผมรู้จักท้องฟ้า
ผมมองท้องฟ้า
และผมเชื่อว่าแม้ท้องฟ้านั้นจะสูงเกินเอื้อมถึง
ผมก็ยังคงมองมันได้เสมอ

อยาก

อยากถาม แต่กลัว ไม่ตอบ
อยากมอบ แต่กลัว ไม่รับ
อยากร้อง กลัวไม่ สดับ
เพียงหลับ ละเมอ ถึงเอย

หวานจ๋อย

หวานรอยยิ้มประดับในรูปใบหน้า
หวานวาจาสำเนียงเพราะเสนาะหู
หวานอารมณ์ชื่นชมลมฤดู
หวานสุดกู่เริงใจวันเกิดเธอ

ให้ทุกรอยก้าวเดินเพลินความหมาย
ให้มากมายพระพรซ้อนเสมอ
ให้เส้นทางพระองค์ทรงนำเธอ
ให้เจอะเจอสิ่งดีนิรันดร์

สะกด

คำว่าเหงาสะกดเป็นคำเขียนออกมาแสนง่าย
แต่คำว่าเหงาถ้าเกิดขึ้นจากใจใครจะสะกดมันได้

คำพูด

คำพูดกับกับสายน้ำมันแสนคล้ายกัน

เพราะเมื่อไหลไปแล้วไม่อาจย้อนคืน

แอ๊บเธอ

วาสนาวาจาหวานในหู
แต่พอดูหนังหน้าคอแทบหัน
ก็ปลวกเกินอยากเมินหลบเลี่ยงพลัน
ก็เธอนั้นเล่นแอ๊บซะคนละคน

ซอยเธอ

ซอยหน้าพี่ว่าพี่ไม่คุ้น
เจ้าประคุณซอยนี้จำเสมอ
ก็เพียงเหลียวแรกหลังไปเจอ
เล่นซะเพ้อซอยบ้านเธอจำซอยเดียว

ถอดเสนาะ

ถอดความตามหัวใจเรียกร้อง
แก้วก้องท้องล่องกังวาลเสียง
เฉิดฉินยินเจ้าเล่าสำเนียง
ร้อยเรียงเพียงทำนองคล้องรักเอย

เปลือง

แด่ผู้ที่เสียใจเพราะคนหลายใจ
อยากบอกว่า

"อย่าเปลืองความรัก ให้กับคนที่ใช้รักอย่างสิ้นเปลือง"

วางรัก

ข้างข้างเธอมีแต่ข้อคำว่ารัก
ที่สลักใกล้ใกล้เป็นทิวแถว
แต่อยากบอกว่าฉันทนไม่ไหวแล้ว
อยากวางแนวความรักกลางใจเธอ