บางครั้งการที่เรามองเห็นอย่างกระจ่าง
คือการพรางตาตัวเองจากความจริงที่เราควรรู้
การเห็นอาจเบี่ยงเบนการรับรู้ของเรา
จากความจริง
จากความเข้าใจ
จากคำตอบ
จนบางทีเราใช้การมองเห็น
เป็นการรับรู้คำตอบโดยไม่พยายามที่จะแสวงหาคำตอบ
แล้วมันต่างอะไรกับการที่เรามองไม่เห็น
ลองปิดตาของเราลงและรับรู้
ด้วยการสำผัส
เข้าใจและหยุดที่จะคิดไปเอง
จงใช้ตาให้มากขึ้น
แต่ไม่ใช่ใช้ตาเป็นคำตอบจนลืมว่าตัวเองมองเห็น
แท้แล้วกลายกลับเป็น"มองไม่เห็น"
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น