คนไม่แพ้

คำว่าคนวกวนได้แต่ห้ามแพ้
เรื่องแย่แย่ผ่านได้ด้วยความหวัง
แม้วันนี้ฟ้ามืดไร้กำลัง
หาหยุดยั้งตะวันยังส่งถึงเธอ

พักเหอะ

ที่พักกายหัวใจคือรัก
พักเรื่องหนักผ่อนคลายคือบ้าน
พักเรื่องเธอที่รักเนิ่นนาน
พักสะพานที่ทอดไม่ถึงเอย

หาหยุด

บอกให้หยุดคงหยุดได้เพียงกายเนื้อ

ส่วนที่เหลือคงหาหากห้ามหนอ
เพราะความคิดห้วงภายในไม่เคยพอ
ที่ยังพอหยุดได้เพียงหลบตา

ตาย

ตายต่อบาปที่หยาบในชีวิต
โดยพระคริสต์เป็นผู้ชุบชีพใหม่
ฝากชีวิตถวายองค์ทรงนำไป
หนทางใดข้าฯมั่นใจผ่านด้วยดี

ปลด

ปลดถ้อยร้อยวาทะบ่าจากใจ
ดุจน้ำใสไหลชโลมใจโทรมเหงา
ไขข้อเงื้อนเคลื่อนปมที่ข่มเรา
ให้ร้อนเร่ากลายเย็นฉ่ำอุรา

ศิลป์ต่างมุม

ตะวันคล้อยร้อยทะเลด้วยแสงสรรค์
ดุจสวรรค์บนพิภพมิจบศิลป์
อยู่ที่มองแต่ละมุมรุ่มในจินต์
ว่าเศษชิ้นความรู้สึกเริ่มแต่ใด
เริ่มจากเหงาเพียงเราอยู่เดียวดาย

เริ่มจากลายกลายบรรจบขอบน้ำใส
รื่นฤดีหรือช้ำระกำใจ
หรือคิดไกลถึงคนใกล้ที่ไกลกัน

ข้างเดียว

ปล่อยวางลงตรงใจระยิบเต้น
โดยซ่อนเร้นเป็นรักที่ห่างเหิน
เพียงแค่ใกล้ชายตาชิดทางเดิน
พอเพียงเพลินได้หลงรักก็พอ
อย่าได้คิดมากความตามที่เห็น
ไม่จำเป็นต้องรักตอบมาหนอ
มองเธอสุขเท่านี้ก็ดีพอ
มิอาจขอมากกว่ารักข้างเดียว

ประสบ

ร้อยเรื่องราวที่ฟังประดับรู้
หรือจะสู้ประสบการณ์ที่สะสม
เพื่อประโยชน์แนวทางเมื่อผจญ
สู่ร้อนฝนแดดหนาวก้าวเดินไป

เหมือน เมื่อ

เหมือนทางแยกทางหนึ่งที่แสนเศร้า

เหมือนว่าเงาบางส่วนร่วงหลุดหาย
เหมือนว่าเหลือเพียงเราปล่าวเดียวดาย
เหมือนห่างหายสู่ทางเดินแยกัน
เมื่อเวลาย้ำเตือนว่าต้องลาจาก
เมื่อวัยพรากจากเด็กน้อยมิอาจหัน
เมื่อทุกสิ่งต้องเปลี่ยนไปวันต่อวัน
เมื่อตัวฉันก็ต้องเดินตามทาง

ตัน

ถึงทางตันคงต้องนั่งพักก่อน
ระบายผ่อนหายใจลงนิดหนึ่ง
ให้พระเจ้าปรอบด้วยรักแสนซึ้ง
พร้อมเข้าถึงสงบในพระคุณ
แล้วแสงใหม่คนเห็นรอยทางออก
เฉลยบอกติดตามพระประสงค์
เต็มด้วยรักก้าวย่างอย่างมั่นคง
เส้นทางตรงพระเจ้าโอบเราเดิน

by TheGo Liu

เถ้า

เถ้าธุรีที่เหยียบย่างคงเพียงดิน
สิ่งที่กินมาจากดินแล้วไปไหน
ดินสู่ดินสุดท้ายเหลืออะไร
จักคว้าได้คงเพียงลมลางเลือน
จากธุรีสู่ธุรีแค่นี้หรือ
หรือนี่คือคำตอบอันเชือดเฉือน
ตรองคิดดูนานนานมิแชเชือน
ให้คำเตือนในพระคำนำโคมทาง

by TheGo Liu